Historia Szpitala Miejskiego im. PCK w Białymstoku rozpoczyna się w dniu 1 marca 1960 roku. W tym dniu w budynku przedwojennego Gimnazjum Hebrajskiego otwarto Szpital, który był jedyną placówką leczniczą na terenie miasta podporządkowaną organizacyjnie Wydziałowi Zdrowia i Opieki Zdrowotnej Prezydium Miejskiej Rady Narodowej. Dyrektorem szpitala został dr Mieczysław Nietupski, który jednocześnie był ordynatorem jednego z oddziałów. Wśród pierwszych lekarzy tu pracujących byli: Barbara Bartoszuk, Jan Karbowski, Hanna Mroczek, Mieczysław Rukat, Helena Wyżykowska a następnie Stanisław Derewońko, Stanisława Peterson-Mroczek, Nina Rutkowska. Stanowisko pielęgniarki przełożonej objęła Irena Wasilewska, następnie Teresa Wojtaszko i Olga Boćwińska.
Szpital miał 91 łóżka, składał się z dwóch oddziałów chorób wewnętrznych. Na I oddziale pielęgniarką oddziałową została Irena Kruk zaś na II oddziale Alina Safiejko.
Nie zabrakło również lekarzy, którzy łączyli pracę w szpitalu z pracą naukową, dydaktyczna czy ambulatoryjną. Należeli do nich m.in. Hanna Chojnacka, Witold Dowżyk, Leon Jankowski, Wojciech Komenda, Aleksander Popławski, Tadeusz Sobolewski. Trudno tez nie wspomnieć doc.dr med. Włodzimierza Zankiewicza, który pełnił funkcję ordynatora II oddziału. Zasłużył się nie tylko jako pionier białostockiej kardiologii, ale również jako wspaniały nauczyciel. Jego następcą na stanowisku ordynatora był dr Jan Karbowski a w późniejszym czasie dr Sergiusz Sidorski.
15 września 1973r. Szpital utracił swą samodzielność. Ówczesne władze łącząc działające w Białymstoku dwa obwody lecznicze i tworząc na tej bazie Miejski Zespół Opieki Zdrowotnej włączyły do jego struktury Szpital Miejski. W wyniku tych zmian działem Opieki Specjalistycznej objęto I i II Oddział Chorób Wewnętrznych Szpitala Miejskiego. Pierwszym Dyrektorem MZOZ a więc i szpitala został Zenon Rudziński. Jednym z priorytetów szpitala stało się szkolenie lekarzy w kierunku określonych specjalizacji. Na oddziałach chorób wewnętrznych lekarze rejonowi odbywali staże specjalizacyjne.
Mimo wysiłków kolejnych dyrektorów Miejskiego Zespołu Opieki Zdrowotnej – Wiesława Jakubicza, Stefana Siniakowicza, Lidii Szmurło, Danuty Lenart – Stankiewicz, Krzysztofa Teodoruka czy Krystyny Kuleszy – Huryń, Szpital był traktowany z pewnym lekceważeniem zarówno przez władze jak i pacjentów. Porównania ze Szpitalem Wojewódzkim czy Państwowym Szpitalem Klinicznym zawsze były na niekorzyść.
Rok 1978 to w zasadzie pierwszy remont budynku szpitalnego. W czasie kilkumiesięcznego trwania remontu oddziały szpitalne przeniesiono do Szpitala Zakaźnego w Białymstoku oraz do Domu Pomocy Społecznej mieszczącego się przy ul. Świerkowej.
W wyniku remontu, poza pracami odnowieniowymi, dobudowano klatkę schodową z drogą ewakuacyjną ( nie spełniającą notabene wymogów p/poż), wymieniono dźwig osobowy oraz unowocześniono sanitariaty.
6 stycznia 1981 roku zmarł ordynator I Oddziału Chorób Wewnętrznych dr Mieczysław Nietupski. Na jego stanowisko zatrudniono dr n. med. Waldemara Nowaka, dotychczasowego ordynatora Oddziału Chorób Wewnętrznych w Łomży i byłego adiunkta Kliniki Kardiologii Akademii Medycznej w Białymstoku.
W roku 1986 zmieniło się kierownictwo II oddziału. Z powodu wyjazdu na kontrakt w szpitalu w Libii dr Sergiusza Sidorskiego, w drodze konkursu Ordynatorem Oddziału został dr Zdzisław Hrynkiewicz z Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego im. J. Śniadeckiego w Białymstoku.
W latach osiemdziesiątych XX wieku rozpoczął się proces profilowania oddziałów.
Dotychczasowy I oddział stał się oddziałem chorób wewnętrznych o profilu kardiologicznym z 45 łóżkami a w późniejszym okresie oddział II z 46 łóżkami stał się Oddziałem Chorób Wewnętrznych i Gastroenterologii.
W dniu 1 sierpnia 2000r. Uchwałą Rady Miasta z dnia 21 lutego 2000r. Szpital Miejski im. PCK w Białymstoku wchodzący od 1973r. w skład Miejskiego Zespołu Opieki Zdrowotnej w Białymstoku przekształcił się w Samodzielny Szpital Miejski im. PCK posiadający odrębną osobowość prawną, strukturę zarządczą i decyzyjną. Na dyrektora został powołany dr n. med. Andrzej Adam Kałużyński – specjalista chorób wewnętrznych zatrudniony jako starszy asystent na Oddziale Chorób Wewnętrznych o profilu kardiologicznym szpitala.
Wkrótce po uzyskaniu samodzielności rozpoczęły się pierwsze działania restrukturyzacyjne. Decyzją Dyrektora zlikwidowano kuchnię i zwolniono personel zatrudniony przy przygotowywaniu posiłków. Żywienie pacjentów zlecono firmie zewnętrznej na zasadzie cateringu.
Sprawowanie funkcji dyrektora przez dr Andrzeja Kałużyńskiego zbiegło się w czasie z ogromnymi trudnościami w służbie zdrowia a przede wszystkim z tzw „ustawą lex 203” wprowadzającą obligatoryjnie podwyżki wynagrodzeń personelu ochrony zdrowia, bez wskazania źródeł ich finansowania. Brak realizacji postanowień ustawy kładł się cieniem na stosunki międzyludzkie panujące w szpitalu. 30 listopada 2003r. dyrektor złożył rezygnację ze stanowiska, które od 1 grudnia 2003r. przejął Krzysztof Aureliusz Teodoruk.
Pierwsze zadania nowego dyrektora związane były ze znalezieniem rozwiązania w sprawie zaspokojenia roszczeń finansowych pracowników szpitala, spłaty zaległych zobowiązań wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Urzędu Skarbowego. Po doraźnym rozwiązaniu problemów finansowych (zobowiązanie wobec pracowników do wypłaty zaległych kwot w określonym terminie wraz z odsetkami) i zawarciem układu ratalnego z ZUS i US działania dyrektora zaczęły się koncentrować na zmianach organizacyjnych i pozyskaniu dodatkowych środków dla szpitala. Konsekwencją tych działań było przejęcie kilku placówek medycznych po zlikwidowanym w 2004r. Samodzielnym Miejskim Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Białymstoku: Poradni Rehabilitacji Leczniczej przy ul. Bema i Swobodnej, pracowni rtg przy ul. Bema i Białówny, Szkoły rodzenia przy ul. Warszawskiej, Poradni Terapii Uzależnienia od Alkoholu i Współuzależnienia przy ul. Storczykowej oraz Poradni Medycyny Pracy i Sterylizatorni przy ul. Białowny. Dzięki tej decyzji zostało uratowanych ok. 70 miejsc pracy.
Zmiany organizacyjne to nie tylko poszerzenie szpitala o placówki po MZOZ-ie ale również działania uwzględniające potrzeby mieszkańców Białegostoku. Pierwsze przedsięwzięcie wychodzące naprzeciw tym potrzebom i stanowiące niezbędne ogniwo na rynku usług medycznych to otwarcie Poradni Gastrologicznej przy szpitalu, które miało miejsce 19 stycznia 2005r. Przy realizacji tego pomysłu duże zaangażowanie wykazały władze miasta z wiceprezydentem Józefem Klimem na czele. Wraz z otwarciem tej placówki, dzięki dotacji z Urzędu Miasta w kwocie 175 tys. złotych oraz zaangażowaniu środków własnych w wys.300 tys. złotych, funkcjonująca w szpitalu Pracownia Endoskopii została wyposażona w nowoczesny sprzęt diagnostyczny –gastroskopy i kolonoskop z torem wizyjnym.
Podczas uroczystego otwarcia Poradni Gastrologicznej, profesor Wiktor Łaszewicz –wojewódzki konsultant ds. gastroenterologii zauważył, że poradnia wraz pracownią endoskopii spełnia nie tylko wysokie wymagania sanitarno – epidemiologiczne obowiązujące w Polsce ale też wysokie wymagania Unii Europejskiej.
Niewątpliwie Szpital zmieniał się pod każdym względem. W niezbyt pochlebnych opiniach mieszkańców miasta – pomimo zaangażowania personelu w swoją pracę – Szpital miał etykietkę „umieralni”. Główną przyczyną takiej oceny była stara, zniszczona infrastruktura oraz niedostateczne wyposażenie w aparaturę medyczną i sprzęt diagnostyczny.
Krokiem w kierunku zmiany tej opinii był dwuetapowy zakup i wymiana wszystkich łóżek szpitalnych (57 łóżek w listopadzie 2005 i 34 łóżka w 2007r.).
Kolejny etap zmian organizacyjnych stanowiący odzew na potrzeby Białostoczan, niwelujący w znacznym stopniu kolejki pacjentów do specjalistów, to uruchomienie w strukturze szpitala Poradni Kardiologicznej wyposażonej w nowoczesny sprzęt diagnostyczny – aparat EKG oraz cykloergometr z bieżnią. Miało to miejsce 18 października 2007r. i stanowiło dopełnienie pewnego założenia. Od tej chwili profilowane, zamknięte oddziały szpitala – kardiologiczny i gastroenterologiczny zostały powiązane z ambulatoryjną specjalistyczną opieką zdrowotną – kardiologiczną i gastrologiczną. Rozwiązanie takie daje pełną gwarancję udzielania świadczeń medycznych na wysokim i satysfakcjonującym pacjentów poziomie.
Na uwagę zasługuje również coraz lepsze wyposażenie laboratorium szpitala. Wyeksploatowane kilkunastoletnie aparaty zastały w ciągu ostatnich kilku lat wymienione na nowe, wysokiej klasy analizatory.
Bardzo istotnym wydarzeniem w historii szpitala był zakup nowoczesnego, cyfrowego aparatu Rtg. Dzięki dofinansowaniu z Urzędu Miasta w wysokości 750 tys. złotych oraz dotacji z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska w wysokości blisko 485 tys. złotych, w dniu 20 maja 2009r. przy udziale Ministra Zdrowia RP – Pani Ewy Kopacz oraz zastępcy ministra – Pana Cezarego Rzemka nastąpiło przekazanie pracowni Rtg do użytku.
Z uruchomieniem sprzętu wiązała się przebudowa pracowni rentgenowskiej oraz przeszkolenie pracowników. Zakup sprzętu diagnostycznego nowej generacji stanowił przełom w dotychczasowej diagnostyce i dalszym leczeniu pacjentów w Szpitalu Miejskim.
Wysoki standard szpitala został doceniony przez Panią Minister, która w księdze pamiątkowej szpitala dokonała wpisu następującej treści:
„W podziękowaniu za Szpital z marzeń milionów pacjentów”
Oprócz działań, dzięki którym pacjenci mają lepszy dostęp do specjalistycznych świadczeń medycznych na uwagę zasługują również przedsięwzięcia związane z infrastrukturą szpitala.
W latach 2005 – 2006 miał miejsce pierwszy etap inwestycji finansowanej przez Miasto Białystok a mianowicie przebudowa poddasza szpitala. Dotychczasowe pomieszczenia trzeciego piętra, w których znajdowała się administracja szpitala nie spełniały norm bezpieczeństwa i higieny pracy co było powodem wystąpień i nakazów Państwowej Inspekcji Pracy. Niskie stropy i wystające konstrukcje dachowe niejednokrotnie były przyczyną urazów głowy pracowników. Dzisiaj ten obraz należy do przeszłości.
Administracja znajduje się w przestronnych, nowocześnie zaprojektowanych i wyposażonych pokojach. Poza pomieszczeniami administracyjnymi, na kondygnacji tej znalazły miejsce szatnie personelu oraz zaplecze sanitarne o wysokim standardzie. Nie zapomniano też o duchowych potrzebach pacjentów – powstała piękna kaplica pod wezwaniem Jezusa Miłosiernego, której uroczystego wyświecenia dokonali w dniu 8 listopada 2006r. Jego Ekscelencja Arcybiskup Edward Ozorowski i Jego Ekscelencja Arcybiskup Jakub.
W latach 2006 – 2007 dzięki środkom Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i Urzędu Miasta, Szpital zrealizował projekt pn. „Likwidacja barier architektonicznych”. W ramach tego projektu wymieniono i poszerzono drzwi do sal chorych, wymieniono windę, dostosowano toalety do potrzeb osób niepełnosprawnych, wyposażono sale chorych w wykładziny antypoślizgowe oraz zainstalowano pochwyty. Ta wielka inwestycja wymagała dużego wysiłku organizacyjnego, bowiem prace odbywały się bez wstrzymywania pracy oddziałów.
W październiku 2007r. rozpoczął się drugi etap przebudowy szpitala obejmujący dobudowę nowego cztero kondygnacyjnego skrzydła szpitala, w którym znalazła miejsce nowoczesna Izba Przyjęć z zadaszonym podjazdem dla dwóch karetek. Powstało również 10 jedno i dwuosobowych komfortowych sal chorych z łazienkami – łącznie 18 łóżek. Wprawdzie nowe sale nie oznaczały zwiększenia ilości łóżek, jednakże przyczyniły się do zmniejszenia ich zagęszczenia w „starej” części szpitala.
Na ostatniej kondygnacji powstała sala konferencyjna wykorzystywana na różnego rodzaju szkolenia czy sympozja oraz nowoczesne archiwum.
Rozpoczęcie inwestycji nie obyło się bez problemów. W trakcie pierwszych wykopów pod fundamenty natrafiono na niewybuchy z okresu II wojny światowej. Interweniowały służby saperskie, personel i pacjenci przeżyli chwile grozy. Na szczęście uniknięto ewakuacji szpitala i po usunięciu niebezpieczeństwa prace ruszyły pełną parą. Przekazanie inwestycji do użytku nastąpiło w dniu 27 lutego 2009r.
Należy podkreślić, że już w roku 2007 Samodzielny Szpital Miejski im. PCK w Białymstoku spełnił wszystkie wymagania Rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia zakładu opieki zdrowotnej jak również wymagania unijne. Dowodem wysokiej jakości usług medycznych oraz dostosowania infrastruktury do wszelkich obowiązujących wymogów było uzyskanie w dniu 29 czerwca 2007r. – po 8 miesięcznym okresie sprawdzania – Certyfikatu Systemu Zarządzania Jakością PN-EN ISO 9001:2001. W tym dniu Szpital dołączył do grona placówek medycznych, w których zasady organizacji pracy regulują normy ISO. Daje to gwarancję świadczenia usług medycznych na najwyższym poziomie oraz zapewnia profesjonalną obsługę. Wręczenie Certyfikatu odbyło się w dniu 5 września 2007r. Na uroczystość zostały zaproszone osoby mające znaczący wpływ na rozwój regionu, cieszące się wielkim szacunkiem i autorytetem społeczeństwa: prezydent miasta Tadeusz Truskolaski, przewodniczący Rady Miejskiej Włodzimierz Kusak oraz wiele innych osobistości.
W 2010r. ważność Certyfikatu została przedłużona o kolejne 3 lata co świadczy o utrzymaniu wysokich standardów funkcjonowania szpitala.
Wszystkie te osiągnięcia nie byłyby możliwe bez osobistego zaangażowania i dobrej woli przedstawicieli władz miasta, rady miejskiej oraz rady społecznej szpitala. Każdego roku dzięki dotacjom z budżetu miasta Szpital zaopatruje się w coraz doskonalszą aparaturę i sprzęt. Budzi to wiarę i zaufanie pacjentów oraz satysfakcję i zadowolenie personelu.
